پرانتز ( ) و قلاب [ ]

پرانتز ( ) در موارد زير به کار مي‌رود:براي در بر گرفتن عبارتی توضيحي، تکميلي، معترضه و عمومن فرعي که حذف آن‌ به اصل مطلب صدمه‌اي نمی‌زند. مانند: اسيوط بزرگ‌ترين شهر مصر (مصر عليا) بود. همچنین برای مواردی از قبیل  معرفي ماخذ. مانند: (لغت نامه ی دهخدا)، سال‌های ولادت و وفات. مانند: (١٣۸۶ – ١٣٣۵)، معني واژه. مانند: ورد (گُل) به کار می‌رود. همچنین قلاب [ ] براي در بر گرفتن مواردی از قبیل: اضافات، تصحيحات و توضيحات نویسنده بر نقل قول‌های دیگران. ابوعلي رودباري گويد: «مردان چهار [تن] بودند»، دستورهاي اجرايي در نمايش نامه: بورکمن [با صدايي آرام‌تر]، مطلبي در حاشيه‌ی اصل سخن ناطق گفت: «با تصويب اين لايحه، همه‌ی کارها اصلاح خواهد شد». [خنده‌ی حضار] به کار می‌رود.